Na aankomst in Guriri nemen we meestal een paar dagen de tijd om al het werk dat op ons afkomt te inventariseren. Ook gaan we even met Maria om de tafel zitten, om haar wensen aan te horen. Maria had deze keer maar een wens, bescheiden als zij is, namelijk een zestal bedjes voor de kleinste kinderen "zogenaamde kabouterbedjes". Een jaar of 5-6 geleden hebben we er ook al eens een zestal gemaakt. Bij het maken van deze bedjes had ik me laten inspireren door afbeeldingen in een sprookjesboek. Dat waren er wel zeven!! Deze bedjes verkeren nog steeds in goede gezondheid en worden nog steeds iedere nacht beslapen. Daarnaast vroeg Maria of we kans zagen een dertiental nieuwe tafels voor de eetzaal te maken. Ik denk dat deze vraag door Lucia ingefluisterd was, want het merendeel van de tafels stond op instorten. Lucia weet dat een vraag van Maria aan ons gesteld altijd gehonoreerd wordt. Maria zorgt altijd zo goed voor ons!! Dus snel een ontwerpje gemaakt, materiaal besteld en de grote jongens, Erben en zelfs de chauffeur van de bus aan het werk gezet.

Dit leuke werk, van iets nieuws maken, hebben we tussen het werk aan het drinkwatersysteem moeten doen, maar was erg ontspannend.

Lucia ging onmiddellijk op zoek naar matrasjes voor deze zes bedjes, maar ook tevens voor nog tien andere bedjes die dringend aan vervanging toe waren. Het maken van deze bedjes geeft zoveel voldoening. Misschien wel omdat het zo direct voor de kleine kinderen is. Onze inspanning wordt dan ook dubbel en dwars betaald door het blijde en trotse koppie van het kaboutertje dat er voortaan iedere nacht in mag gaan dromen. Zij hebben al zolang gedroomd van een eigen bed met een echte matras. Misschien ontstaat er wel nieuw sprookje van een toverfee uit Holanda die zomaar bedjes tovert.

Ook de dertien nieuwe tafels staan al te pronken in de eetzaal.

Jan Wittebrood