Op 3 januari zijn wij met 65 van de grotere kinderen gaan kamperen in São Fidelis, een plaatsje ongeveer 130 km bij ons vandaan Wij verzorgen 7 kinderen uit São Fidelis in ons tehuis. Deze gemeente is de enige instantie die ons financieel steunt, in ruil voor de verzorging van hun kinderen. Wij hebben een uitstekend contact met de Raad van de Kinderbescherming van São Fidelis en jaren geleden hebben zij er voor gezorgd dat wij gratis terecht konden op een Baptisten kampement in hun gemeente.

Het kamp is een leuke plek in de bergen met veel ruimte en vruchtbomen, een kleine waterval en een voetbalveld. Het geheel is omheind en dus veilig. Er zijn ook badkamers, een keuken, een overdekte eetruimte en er is slaapgelegenheid. Deze laatste hebben wij nooit gebruikt omdat de kinderen slapen in een tent veel leuker vinden. Al het fruit dat vanzelf uit de bomen valt mogen de kinderen oprapen en eten. Dus ook dit keer gingen de tenten mee die netjes in een kring werden opgezet en begonnen wij heerlijk ontspannen aan onze vakantie. Na een dag luieren besloten wij een uitstapje te maken naar een naburig dorpje. Iedereen stond vroeg op om de nodige boterhammen te smeren voor 65 hongerige kindermondjes plus 5 niet minder hongerige begeleiders want ook Rob was dit keer van de partij. Hij hoorde altijd zulke enthousiaste verhalen van de kinderen bij terugkeer dat hij besloot ook eens mee te gaan kamperen. De andere begeleiders waren ik zelf, Jairo de chauffeur, Eloisa onze remedial teacher en Soraia.

Iedereen heel vrolijk de bus in maar …… deze weigerde dienst. De druk unit van de versnellings¬bak en de koppelingsplaat waren vermoedelijk kapot. Nog een geluk dat wij ter plekke waren aangekomen, wij hadden immers ook onderweg kunnen blijven steken.

Natuurlijk gingen wij onmiddellijk op zoek naar een garage die ons zou kunnen helpen en weer met de hulp van de Raad v.d. Kinderbescherming kwamen wij in contact met een reparateur die beweerde de boel wel te kunnen repareren. De volgende dag kwam de man met zijn vrachtauto om de bus naar het Centrum van São Fidelis (30 Km.) te slepen. Hij monteerde de nodige stangen en begon te trekken. Het resultaat was desastreus. De bus kwam niet vooruit, en de radiator en een oliefilter waren kapot getrokken. De vrachtauto was duidelijk niet sterk genoeg was om de bus naar het centrum te trekken. Gelukkig kon een tractor de bus naar het centrum slepen voor de reparatie..Helaas kon de bus niet snel worden gerepareerd, de uitjes deze vakantie schoten er dus bij in. De dagen werden daarom ook gevuld met zwemmen, voetballen, spelletjes en films kijken die wij hadden meegenomen.. De kinderen hebben zich prima aangepast en vermaakten zich best.

Op een avond werden wij, terwijl wij al op het punt stonden naar bed te gaan, om middernacht opgeschrikt door de Raad v.d. Kinderbescherming die op de stoep stond. Wij schrokken echt en daar was ook reden toe. De moeder van 4 van onze kinderen was die dag door haar partner in Campos vermoord en de familie wilde dat wij daar direct met de kinderen naar toe kwamen. Aangezien het geen zin had de kinderen midden in de nacht wakker te maken en hen naar Campos (50 km bij ons vandaan) te brengen besloten we het hen de volgende ochtend te vertellen, en pas daarna met hen naar Campos te vertrekken. Soraia was weer degene die met de kinderen deze pijnlijke tocht moest ondernemen. Natuurlijk waren de eerste dagen voor iedereen erg moeilijk, maar aangezien de kinderen al een aantal jaren bij ons verblijven was de schok natuurlijk erg groot, maar het dagelijks gemis niet zo heel sterk aanwezig.

Weer een paar dagen later regende het nachts een beetje en ontstonden op sommige plekken in de tenten lekkages. De kampbeheerder raadde ons aan de volgende nacht in de slaapzalen door te brengen want er werd meer regen verwacht.

Onze kinderen zijn best avonturiers en vonden deze kleine verhuizing best wel spannend, dus toog iedereen met de tassen met kleren naar de slaapkamers (10 in totaal). Vrolijkheid alom en ruim plaats voor iedereen want de kamers zijn groot. Deze verhuizing heeft ons voor veel narigheid en ellende behoed. Midden in de nacht is kregen we te maken met een wolkbreuk zoals die gelukkig maar eens in de zoveel jaren losbarst. Een riviertje op het terrein ontwikkelde zich tot een volwaardige en zeer woeste rivier die samen met het overvloedige water, dat van de omringende heuvels naar beneden kwam, alle lager gelegen delen onder water zette.

De volgende morgen vonden wij onze tenten terug in het water dat een meter hoog stond. Sommige tenten waren door de stroming meters verplaatst en natuurlijk zat alles onder de modder. Ik moet er niet aan denken wat er gebeurd had kunnen zijn wanneer wij in de tenten hadden geslapen. Gelukkig voor ons is het water in onze kampement daarna snel gedaald en konden wij aan het schoonmaken van de tenten beginnen. Weer groot feest want het waterkanon werd aan gezet, iedereen kreeg een borstel of doek in zijn handen en aan het einde van de middag waren alle tenten schoon en de kinderen drijfnat. De tenten werden weer netjes opgezet om te drogen en de volgende dag al ingepakt voor het geval weer een plensbui zou komen. Wij hadden besloten in de slaapkamers te blijven want wij zijn geschrokken van deze overstroming en wat voor consequenties het voor ons had kunnen hebben Op de dag dat ons kampement opgebroken moest worden bleek dat de monteurs, vanwege andere werkzaamheden, nog niet eens aan onze bus waren begonnen. Omdat de noodzakelijke onderdelen toch uit, het op “slechts” 1.000 km afstand gelegen, São Paulo moesten komen. Wat nu ? De hulp kwam weer via de Raad v.d.Kinderbescherming (een tien met een griffel voor deze mensen.) Zij hebben de gemeente gebeld die onmiddellijk een bus met chauffeur tot onze beschikking stelde en zo konden wij veilig terug naar huis. Het is jammer dat de mensen uit onze gemeente niet zo aardig en behulpzaam zijn als die São Fidelis. Maar wij hebben goede hoop want in oktober zijn er opnieuw gemeenteraads verkiezingen en hopelijk krijgen wij dan een burgemeester die zijn hart op de juiste plek heeft en om kinderen geeft. Terugkijkend, was het al met al toch een zeer geslaagde vakantie. Het enige minpunt was dat het geplande tweede kampement aan de rand van een meer, vanwege de kapotte bus, helaas niet door kon gaan. Máár……..volgend jaar is er opnieuw vakantie