We zitten rustig aan tafel te eten, als Lucia voorstelt om alle lege plastic flessen, die op het strand zijn aangespoeld, te verzamelen en te verbranden. Voor dit goede plan zijn natuurlijk wel wat vrijwilligers nodig. En aangezien ik als vrijwilliger naar Brazilië ben gekomen, doe ik mijn naam eer aan door mee te helpen aan deze ‘grote schoonmaak’. Ook verscheidene kinderen uit het kindertehuis hadden zin om flessen te gaan verzamelen, zodat we uiteindelijk met zo’n 30 man en kranten, lucifers, een schop en grote zakken op pad gingen. De groep werd in tweeën gesplitst, omdat het strand zowel links als rechts van ons bezaaid ligt met afval. Lucia gaat alle door ons gevonden flessen verbranden. En dat zijn werkelijk een heleboel flessen! Ik heb ze niet geteld, maar als elke fles een gulden (45 Eurocent) statiegeld zou hebben gehad, waren we nu rijk! Omdat we op een gegeven moment zover van Lucia en de flessenverbrandplaats waren, hebben we besloten nog een vuur aan te leggen. Een plaatselijke bewoner vond onze actie geweldig, en liep voor ons uit om alle lege flessen op het strand te gooien, waarbij hij ook de berm meenam (en dus met zijn blote voeten tussen de cactussen stond!). Dat scheelde ons enorm veel werk. Als beloning wilde de man graag leren zwemmen met Janet als zwemlerares, maar toen hij erachter kwam dat hij dan gewoon met bandjes om moest beginnen, zwom hij toch maar liever niet. Tussen alle plastic flessen en andere rommel die we tegenkwamen, vonden we ook een grote, dode schildpad. Alleen het schild met de kop eraan was nog over. Deze grote jongen was duidelijk opgegeten door mensen.

We waren zo druk bezig met de ‘strandschoonmaakaktie’, dat we niet in de gaten hadden dat het zo snel donker werd! Op een gegeven moment kwam Patricia bij ons kijken, en zij is gelijk maar gebleven om het vuur aan te maken. Nog een bewoner kwam ons helpen de lege flessen te verbranden, en ook Lucia was inmiddels gearriveerd. En zo stonden we bij ons mooie ‘kampvuur’, inmiddels in het pikkedonker! Alleen de groten gooiden flessen in het vuur, de rest van de kinderen zat om het vuur heen. De gezichten kon je amper onderscheiden, en wat je hoorde was het knetteren van het vuur en het ruisen van de zee op de achtergrond. Rond 7 uur waren alle flessen verbrand, zodat we huiswaarts konden keren. Op de terugweg hielden we elkaars handen vast om veilig en met alle kinderen thuis te komen. Eerst ging iedereen snel douchen, om al het meegenomen zand af te spoelen! Inmiddels was er een grote pan spaghetti gemaakt, zodat we meteen konden aanvallen! En dat wil natuurlijk wel, na een middagje hard werken in de buitenlucht!

Een schoon strand met nog wat aangespoeld wier.

De flessenverzameling en -verbranding was absoluut een succes! En het belangrijkste is natuurlijk, dat we nu weer heerlijk van ‘ons’ schone strand kunnen genieten!!!

Petra van Dijk
Vrijwilligster