Een land vol tegenstellingen. Enerzijds carnalvalsoptochten in Rio de Janeiro, anderzijds het land van duizenden straatkinden. Deze kinderen zonder huis en haard slijten hun leven in de straten van de grote steden. Ze worden volledig aan hun lot overgelaten en belanden in de drugs en prostitutie. Doodseskaders doen intussen hun best om zoveel mogelijk kinderen zonder pardon te vermoorden. De Woudenbergse Petra van Dijk gaat 21 mei voor tien weken naar dit land om haar steentje bij te dragen in kindertehuls Pinokio dat door een echtpaar, hij is Nederlands, zij Braziliaans, is opgezet.

"Ik las in het tijdschrift Margriet een artikel over Pinokio en het sprak me erg aan. Het eindigde met de woorden: ''Het is dat ik een baan en een gezin heb, anders ging ik erheen om te helpen''. Ik heb geen van beide dus begon ik na te denken. Het leek me fantastisch om zelf met die ex-straatkinderen te spelen, ze te verzorgen en liefde te geven. lk bezocht de website van het kindertebuis en werd enthousiast", aldus Petra van Dijk (19).

In januari werd er een informatiedag gehouden waar ook Lucia en Rob Schulman, initiatiefnemers van het kindertehuis, aanwezig waren. Petra heeft met hen gesproken en het stel was geinteresseerd in haar aanbod om een paar weken te komen helpen bij Pinokio. "Lucia vroeg meteen wanneer ik kon komen. Het voelde allemaal heel onwerkelijk maar uiteindelijk hebbcn we afgesproken dat ik op 21 mei voor tien weken naar Brazilie vertrek". aldus.

Lucia en Rob Schulman hebben vijf jaar geleden samen met een aantal vrijwilligers 400 kilometer van Rio de Janeiro een tehuis voor straatkinderen opgezet met de naam Pinokio. Er wonen op dit moment meer dan 50 kinderen in de leeftijd van O tot 16 jaar in het tehuis. De kinderen blijven daar tot hun achttiende jaar en gaan dan zelfstandig wonen, waarbij Pinokio nog wel begeleiding biedt. Kindertehuis Pinokio heeft bij het tehuis ook een school gebouwd, waar kinderen uit het tehuis en uit het plaatselijke dorpje naar school gaan. De meeste kinderen in Pinokio hebben zelf ouders maar die willen of kunen niet voor hen zorgen. De helft van de bevolking in Brazilie is jonger dan 19 jaar.

De 19-jarige Petra van Dijk gaat een dezer dagen naar Brazilie om gedurende tien weken te helpen in een kindertehuis.

Petra van Dijk gelooft in de methode van Pinokio. "Ik heb er vertrouwen in omdat de kinderen onderwijs krijgen en daarna begeleid worden met het zeoken van een huis en een baan." De vier maanden voorbereidingstijd die ze heeft, ervaart ze als te kort. Ze is tweedejaars orthopedagogiek en moet naast haar voorbereidingen voor Brazilie ook nog aan dacht aan haar studie besteden voordat ze vertrekt. Petra heeft geprobeerd om haar verblijf in Brazilie als stage in te dienen maar dat leverde problemen op. Nu heeft ze het plan opgevat om intellegentietesten mee te nemen en kinderen daar te testen op hun verstandelijke vermogens. Hierover heeft ze nog geen uitsluitsel gekregen.

Van Dijk: Ik moet veel dingen regelen. Onder meer moet ik Portugees leren om te kunnen communiceren met de kinderen. Ook de verschillende inentingen horen erbij. lk ga daar alles doen wat me voor handen komt. Strijken, afwassen, helpen op school en de kinderen bijstaan."

De Woudenbergse vertrekt maandag 21 mei en zal na 12 uur vliegen in Rio de Janeiro opgehaald worden door de zonen van Lucia Schulman. De reis moet ze zelf betalen, in het tehuis krijgt ze honderd gulden (45 Euro) zakgeld per maand. "Ik heb er weleens aan gedacht om naar het buitenland te gaan. En dit is een enorme kans die ik zeker grijp" legt ze uit.

Petra heeft een actie opgezet voor het kindertehuis. "Er is in Brazilie tekort aan theedoeken, katoenen luiers en duplo-lego. Daarom wil ik vragen of mensen mij willen helpen om dit voor het tehuis bij elkaar te krijgen. Ik mag 64 kilo bagage meenemen en ik wil naast mijn eigen bagage zoveel mogelijk van deze artikelen meenemen. Wat niet meekan, wordt nagestuurd. Spullen kan men bij mij inleveren. Giften zijn natuurlijk ook welkom" aldus Petra van Dijk. Zelf heeft ze er erg veel zin in. "Met de heimwee zal het wel meevallen, ''s Avonds val ik waarsehijnlijk als een blok in slaap. Ik neem in ieder geval een klamboe en kleren met lange mouwen mee om me tegen de insecten te beschermen. Ik hoef geen malariapillen te slikken want er is daar geen malaria. Wel neem ik heel veel fotorolletjes mee om alles vast te leggen", lacht ze.