Er worden iedere dag kinderen in Brazilië vermoord. Volgens de gegevens van de politie werden in 1988, 1989 en 1990 gemiddeld 1.500 kinderen per jaar vermoord. In 1991 en 1992 zijn er 1.000 slachtoffers gevallen. Internationale deskundigen uit de wereld van de kinderbescherming zeggen dat alleen in oorlogsgebieden meer kinderen onder de 18 jaar een geweldadige dood vinden. Diverse theorieen doen er de ronde over wie voor deze afschuwelijke daden verantwoordelijk zijn. Sommigen beweren dat corrupte politieagenten hier een bijverdienste hebben gevonden. Het vermoorden van een kind levert tussen de fl100.- a fl 300,- op. Anderen zeggen dat concurrerende drugsbendes verantwoordelijk zijn voor de kindermoorden.

Uit een recent onderzoek van het parlement van Rio de Janeiro is gebleken dat ongeveer de helft van de kindermoorden in Rio de Janeiro door drugsbendes wordt verricht. De handelaren beschouwen de kinderen als ideale koeriers. Zij zijn handig, avontuurlijk, gewillig en zeer vervangbaar. Kinderen sterven omdat zij teveel weten, te veel stelen of per toeval omdat zij op het verkeerde moment op de verkeerde plaats zijn. Geschokt door al die moorden hebben de Brazilianen geeist dat de regering hier iets aan doet. In mei 1991 kwamen de gouverneurs van 25 van de 27 Braziliaanse staten bijeen om een Unicef-verdrag te ondertekenen waarin zij zich verplichten tot harde maatregelen tegen de moordenaars, maar ook tot het verbeteren van de levensomstandigheden van de kinderen. Onder druk van de eigen bevolking en buitenlandse regeringen heeft de Braziliaanse regering nieuwe wetten ter bescherming van de kinderen uitgevaardigd. Nergens ter wereld zijn de wetten (op papier) zo streng als in Brazilië. De statuten ter bescherming van de kinderen tellen 267 artikelen, maar helaas worden zij niet nageleefd. Natuurlijk zijn de meeste straatkinderen geen lieverdjes.

Alleen de kleinste en meest aandoenlijke kinderen slagen er in genoeg te eten bij elkaar te schooien. De concurrentie is moordend. De oudere en meer ervaren straatkinderen kunnen soms wat geld verdienen met schoenenpoetsen of autoruiten wassen bij stoplichten. Maar de zekerste manier om aan geld en eten te komen is diefstal: winkeldiefstal, zakkenrollen, inbreken en zelfs beroving met wapens. Het is de Brazilianen nauwelijks kwalijk te nemen dat zij bang zijn voor de zwaar criminele elementen onder de straatkinderen.

In 1992 werd een jongen van 12 jaar gearresteerd wegens moord op een arts, een van de negen moorden die in twee maanden tijd door minderjarigen werd gepleegd. In 1992 werden de stranden van Rio onveilig gemaakt door groepen jongeren die gewapend met stokken en pistolen, tientallen mensen beroofden en bedreigden. Het is een vicieuze cirkel. De kinderen moeten stelen om te overleven. Veel Brazilianen willen hen best helpen maar zijn tegelijkertijd ook bang voor hen. Alleen de kleinste kinderen durven zij zonder angst te benaderen. De politie beschikt niet over genoeg manschappen of de middelen om orde op zaken te stellen in de grote steden. Sommige politieagenten klagen het door de nieuwe wetten ter bescherming van de kinderen het vrijwel onmogelijk is geworden minderjarige criminelen te arresteren en te vervolgen, tenzij zij op heterdaad betrapt zijn. Wat deze kinderen ook doen, moord is beslist niet de manier om dit gigantische probleem aan te pakken.

Gelukkig begint de situatie iets te veranderen, hoe langzaam ook. In Rio is een speciale "hot line" ingesteld. Op tips die via deze telefoonlijn binnenkomen zijn 69 mensen gearresteerd. Maar zelfs als de moorden zijn gestopt zijn de problemen van de straatkinderen nog niet opgelost. Zij hebben nog steeds onze hulp nodig. Zij moeten een kans krijgen!!! Zij hebben een plaats nodig waar zij kinderen kunnen zijn, waar zij naar school kunnen gaan om zich voor te bereiden op een fatsoenlijke toekomst. Zij hebben een gigantische achterstand in te halen. Teveel kinderen krijgen die kans nog niet. Hun toekomst veilig te stellen wordt een zware taak. Wij zijn vastbesloten zoveel mogelijk kinderen die zorg te geven en hopen, terwille van al die kinderen die wij niet kunnen bereiken dat ons werk het voorbeeld zal zijn dat navolging verdient en krijgt!